- รับลิงก์
- อีเมล
- แอปอื่นๆ
Alternative : CEO Above, Me Below / Bossy President / Zongcai Zai Shang Wo Zai Xia (I Love My President Though He Is A Psycho) 总裁在上我在下 / 一念时光 by 姜小牙 Jiang Xiao Ya / Bossy ที่รัก/Zongcai zai shang
Author(s) :ICiyuan dongman
ตอนที่ 1 (นางเอกถูกลักพาตัว)
ตอนที่ 2 (พาร์ทครอบครัวที่แท้จริงของนางเอก)
ตอนที่ 3 (นางเอกถูกลักพาตัวระหว่างท้องแฝด)
ตอนที่ 4 (ความรักของน้องชายฝาแฝดนางเอกกับพี่ชายพระเอก)*เศร้ามาก
ตอนที่ 5 (พระเอกพลิกแผนหมั้นของโมนาและหมั้นกับนางเอก)
ตอนที่ 6.1 (จุดจบโมนา)
ตอนที่ 6.2 (จุดจบโมนา)
ตอนที่ 9 (พระเอกแก้แค้นโมนาและนางเอกเข้าใจผิด)
ตอนที่ 10 (นางเอกบอกเลิกหลังจากพระเอกกลับมา)
ตอนที่ 11 (นางเอกต้องการสิทธิเลี้ยงดูลูก)
ตอนที่ 12 (บาดแผลของนางเอกและนางเอกยังรักกงอูคนเก่า)
ตอนที่ 13 (นางเอกโดนรถชน)
ตอนที่15 (ชาร์ลโม่คืนสมบัติให้นางเอก)
ตอนที่ 16 (นางเอกกลับไปอิตาลี แต่ทิ้งจดหมายสารภาพรักให้พระเอก)
ตอนที่ 17 นางเอกพบกับชาร์ลโม่ที่ตาบอดอีกครั้งและพี่สาวนางเอกตาย
ตอนที่18 บทสรุป(พระเอกตามนางเอกไปอิตาลี และนางเอกคุกเข่าขอพระเอกแต่งงาน)
ตอนที่ 14
หลังจากนางเอกถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลแล้ว หมอก็ทำการรักษาทันที แต่จากการตรวจร่องรอยการบาดเจ็บแล้วมีเพียงรอยถลอกและฟกช้ำทางภายนอกเท่านั้น ส่วนภายนอกเกิดจากอาการป่วยของนางเอกก่อนหน้านี้จากการอยู่ภายใต้ความหนาวเป็นเวลานานส่งผลให้นางเอกเป็นปอดบวม หมอจึงต้องให้นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล
พระเอกที่ยืนรออยู่ก็ทั้งโล่งใจและโกรธคนขับชนนางเอก แต่ไม่ว่าพระเอกจะให้ตามหาตัวคนขับยังไงก็หาไม่พบ เหมือนทุกอย่างถูกจัดฉากขึ้นมาสร้างสถานการณ์นี้ อีกทั้งนางเอกที่โดนชนฝั่งคนขับตรงๆควรจะบาดเจ็บกว่านี้แต่กลับไม่มีบาดแผลอื่นเลยเหมือนว่าคนขับเป็นมืออาชีพที่รู้ดีเกี่ยวกับรถจงใจขับพุ่งชนนางเอกโดยเฉพาะ พระเอกจึงเร่งให้ลูกน้องค้นหาผู้บงการนี้
นางเอกที่หลับไปก็สะดุ้งตื่นและไอขึ้นอย่างหนักพยายามที่จะไปหาตัวเด็กๆ พระเอกและบัตเลอร์ที่ยืนอยู่ก็ห้ามไว้และบอกเล่าสถานการณ์ให้นางเอกฟัง และพระเอกสงสัยว่าคนที่ชนนางเอกอาจเป็นพวกเดียวที่ลักพาตัวเด็กๆไป นางเอกที่ได้ยินจึงเป็นห่วงเด็กๆมากต้องการลุกจากเตียงทันที พระเอกที่ให้ลูกน้องจัดการแล้วก็บังคับให้นางเอกรักษาตัวไปก่อน
แต่ไม่นานก็มีสายเข้ามาโทรหานางเอก และบอกนางเอกให้มาหาเด็กๆตามสถานที่นี้ด้วยตนเองพร้อมเงินจำนวนหลายร้อนล้านบาทและเงื่อนไขคือพาคนมาด้วยได้เพียงหนึ่งคนตามเวลาที่กำหนด หากไม่ทำตามจะจัดการเด็กแล้ววางสายไป นางเอกที่พยายามโทรกลับไปก็ไม่สามารถติดต่อได้อีกต่อไปจึงหันไปขอร้องบัตเลอร์ไปตามหาเด็กๆกับนางเอก แต่พระเอกยังคงต่อต้านเพราะอาจเป็นแผนการล่อตัวนางเอกไป แต่นางเอกก็ไม่ยินยอมพร้อมจะออกไปให้ได้ พระเอกจึงพูดขึ้นมาว่าพระเอกจะไปกับนางเอกเอง ทำให้ทั้งนางเอกและบัตเลอร์อึ้งแต่ทั้งสองก็รีบเตรียมตัวและเดินทางไป
ระหว่างเดินทางนางเอกที่ป่วยอยู่ก็ไอมาตลอดและอ่อนเพลีย แต่บังคับตัวเองไม่ให้หลับ พระเอกที่เห็นก็พยายามให้นางเอกกินน้ำตลอดทางและให้นางเอกนอน จนมาถึงสถานที่นัดพบทันเวลาก็มีสายเข้ามาให้พระเอกขับรถไปอีกที่หนึ่งแล้ววางไป ทั้งสองก็ขับรถไปวนไปวนมาตามคำพูดจนมาเจอบ้านผนังขาวใหญ่ที่หนึ่ง โจรลักพาตัวก็สั่งให้นางเอกมาวาดรูปสำหรับเด็กยังไงก็ได้ให้เต็มผนังใหญ่นี้ภายในเวลาหนึ่งชั่วโมง นางเอกที่ป่วยอยู่แล้วและรู้ว่ามันยากในเวลาจำกัดจึงรีบพูดเพื่อขอต่อรองเวลาแต่สายก็ได้วางไป
ทำให้นางเอกให้พระเอกมาช่วยเทสีและสาดไปบนผนังนี้ แล้วนางเอกจึงรีบวาดออกมา ทั้งสองก็ช่วยกันจึงทำให้นึกหวนในอดีตที่เคยไปเพ้นท์สถานที่ต่างๆด้วยกันขึ้นมาทำให้ต่างคนต่างรู้สึกคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่เคยมีกัน จนเวลาผ่านไปเกือบครบกำหนดนางเอกก็วาดรูปออกมาเสร็จสิ้นเป็นรูปสายรุ้งและเด็กๆที่วิ่งเล่นถือลูกโป่งภายใต้สายรุ้งนั้น นางเอกที่เห็นผลงานของตัวเองก็ยิ้มอย่างมีความสุข พระเอกที่ยืนมองดูก็เหม่อมองกับรอยยิ้มนั้นโดยไม่รู้ตัว แต่ไม่นานก็มีสายเข้ามาให้ทั้งสองคนไปอีกที่หนึ่งแม้ทั้งสองจะโกรธโจรแค่นั้นก็รีบทำตามที่พวกมันพูดเพื่อจะพบเจอเด็กๆ หลังจากรถทั้งสองเริ่มขับผ่านไป คนที่อาศัยอยู่ในบ้านนั้นก็เดินออกมาเป็นเด็กผู้หญิงใส่หมวกไหมพรมเสียงเจื้อยแจ้วร้องตะโกนดีใจกับภาพวาดแสนสวยบนผนังบ้านตัวเอง แม้เด็กคนนั้นจะมีชีวิตอยู่อีกไม่นานเพราะป่วยด้วยโรคร้าย แต่การได้เห็นความสวยงามของภาพวาดก็ทำให้เด็กมีความสุขที่สุดในโลกแล้ว ทิ้งความสุขและความขมขื่นใจให้พ่อแม่ของเด็กที่ยืนมองแล้วกล่าวขอบคุณในใจกับคนที่มาสร้างภาพมหัศจรรย์นี้ให้พวกเขา และอาจต้องขอบคุณผู้นั้นที่ให้คนมาสร้างภาพวาดแสนสวยนี้
ฝั่งพระนางที่เดินทางมาถึงจุดนัดพบสุดท้ายซึ่งเป็นโถงใหญ่และมีประตูสีขาวเรียงรายหลายบ้านชวนให้งุนงง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นและบอกว่าเด็กๆอยู่ข้างในบานประตูนี้ให้เลือกเปิดแล้วเข้าไป นางเอกที่ฟังจบก็รีบร้อนเลือกไปประตูหนึ่งและให้พระเอกไปอีกประตูหนึ่ง แต่เมื่อนางเอกเข้าไปทางเดินก็โผล่กลับมาทางที่พระเอกยืนอยู่ พระเอกที่รู้อยู่แล้วก็ยืนรอนางเอกที่ประตูนั้น เมื่อนางเอกออกมาด้วยความสงสัยพระเอกก็พานางเอกเดินเข้าไปอีกประตูหนึ่งจนเข้ามาภายในบ้านหลังหนึ่ง ทำให้นางเอกยิ่งงงไปมากกว่าเดิมว่าพระเอกรู้ได้ยังไง พระเอกก็เฉลยว่าคฤหาสน์พระเอกเองก็มีประตูกลมากมาย พระเอกเลยทายถูกและรู้ว่าบานไหนคือที่ถูกต้อง นางเอกฟังก็แอบโมโหที่พระเอกไม่บอกตั้งแต่แรกแต่ถึงอย่างนั้นก็รีบวิ่งไปตามหาเด็กๆทั่วบ้าน แต่พระเอกก็มาเบรคไว้แล้วบอกว่าเด็กๆไม่อยู่ที่นี่ นี่คือแผนของโจรที่ขังพวกเราไว้ นางเอกก็ตกใจรีบไปเปิดประตูแต่เปิดยังไงก็ไม่ออก จึงรู้ว่าประตูนี้ต้องเปิดจากภายนอกเท่านั้นทำให้นางเอกยิ่งกระวนกระวายห่วงเด็กๆ แต่พระเอกก็ปลอบใจว่านี่อาจเป็นแผนของโจรให้พระเอกนางเอกอยู่ด้วยกันก็ได้ เพราะถ้าต้องการทำร้ายเด็กๆจริงคงไม่หลอกให้ทั้งคู่ใช้เวลาร่วมกันขนาดนี้
นางเอกที่ฟังก็อึ้งและนึกไม่ถึงว่าใครควรจะทำแบบนี้ จนพระเอกบอกว่าอาจจะเป็น Mr.y เพราะดูลึกลับ นางเอกที่คิดตามก็นึกได้ว่าอาจจะถูกต้อง เพราะเขาคอยมาวนเวียนจนน่าสงสัย แต่นางเอกก็คิดไม่ออกว่าด้วยเหตุผลอะไรที่เขาต้องทำอย่างนั้น แต่ด้วยความเหนื่อยล้าบวกกับความป่วยทำให้นางเอกไร้เรี่ยวแรงคิดต่อ พระเอกจึงไล่ให้นางเอกไปนอน ซึ่งระหว่างที่นางเอกเข้าห้องไปอาบน้ำก็ไฟดับขึ้นมาพระเอกจึงรีบวิ่งมาหานางเอก นางเอกที่วิ่งออกมาจากห้องน้ำจึงชนเข้ากับพระเอกทั้งสองกอดด้วยกันทำให้ความรู้สึกต่างๆในอดีตเริ่มพรั่งพรูออกมาสายตาพระเอกกลับไปเป็นเหมือนกงอูในอดีต แต่เพียงเสี้ยววิเท่านั้นพระเอกก็กลับไปเป็นคนเย็นชาตามปกติ ทำให้นางเอกแอบเสียใจ แต่ถึงอย่างนั้นพระเอกก็ให้นางเอกไปแต่งตัวและจุดไฟไว้ให้ ส่วนพระเอกก็จะออกไปทำอาหารให้ ทำให้นางเอกแอบยิ้มนึกถึงข้าวผัดไข่ของพระเอกและผลอยหลับไป
ส่วนอีกฟากของเด็กๆที่ถูกจับพาตัวมาไว้ โดยหลอกว่าเป็นเพื่อนๆของแม่เด็กๆให้ฝากเลี้ยงไว้ก่อน แฝดหญิงที่ซื่อๆก็เชื่อและไม่คิดอะไรมาก เพราะอิ่มเอมกับของขวัญและอาหารแสนอร่อยจนไม่ได้สนใจว่านั่นคือเรื่องโกหก แต่แฝดชายที่ฉลาดเหมือนกงอูก็รู้ว่าแม่ของพวกเขาไม่มีทางให้คนอื่นดูแลพวกเขาแน่ๆ และเขาจำได้ว่าคนนี้เคยมาซื้อภาพกับแม่เขาเป็นประจำ คนนี้ต้องวางแผนลักพาตัวเขาไว้แน่ จึงรอโอกาสตอนค่ำที่ไม่มีคนเฝ้ารีบไปปลุกแฝดหญิงให้หนี แฝดหญิงที่งัวเงียก็ไม่เข้าใจว่าหนีทำไมเพราะยังไงตอนเช้าแม่จะมารับพวกเขา แฝดชายที่ไม่อยากให้แฝดหญิงกลัวจึงหลอกว่าให้มาเล่นเกมส์หนีเป็นเพื่อนกัน แฝดหญิงที่ไม่เข้าใจแต่คิดว่าเป็นเรื่องสนุกจึงจะเล่นด้วยกัน ระหว่างทั้งสองกำลังจะหนีด้วยการกระโดดทางหน้าต่าง ผู้ชายใส่แว่นดำก็เข้ามาแล้วหัวเราะบอกว่าคิดไม่ผิดว่าเด็กๆจะต้องฉลาดเหมือนกงอู ผู้ชายคนนั้นก็ไปพูดกับแฝดให้ไปนอน ทั้งสองที่ถูกจับได้จึงยอมแล้วกลับไปนอน แต่เมื่อแฝดหญิงเริ่มหลับแฝดชายก็ย่องออกจากห้องมาดูสถานการณ์ ผู้ชายแว่นดำที่นั่งรออยู่ก่อนแล้วก็ทักขึ้น เขารู้ว่ายังไงแฝดชายที่ฉลาดคงไม่ยอมอยู่นิ่งง่ายๆแน่ๆ แฝดชายที่โดนจับได้จึงเข้าไปนั่งกับผู้ชายแว่นดำนั้นแล้วถามตรงๆว่าคุณเป็นโจรลักพาตัวใช่มั๊ย ทำให้ผู้ชายแว่นดำที่ได้ยินก็หัวเราะขำมายกใหญ่กับความฉลาดของแฝดชายนี้ แต่ผู้ชายแว่นดำก็ยอมรับว่าเขาลักพาตัวมาแต่ไม่ใช่โจร เป็นเพื่อนกับพ่อแม่ของเขาจริงๆ เขาแค่วางแผนแกล้งพ่อแม่เด็กเท่านั้น แล้วบอกไม่ต้องห่วงให้แฝดชายไปนอน แฝดชายที่พิจารณาแล้วว่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้เป็นคนเลวจริงๆจึงยอมเข้านอนแต่โดยดี
จนเวลาเช้าทางฝั่งพระเอกนางเอกก็ได้บัตเลอร์มาช่วยไว้ แล้วบอกว่าเด็กๆตอนนี้อยู่ในคฤหาสน์แล้ว ทั้งสองได้ยินก็ดีใจและยิ่งมั่นใจว่าแผนการนี้จะต้องเป็นของ mr.y แน่ๆ แต่ไม่ว่าเหตุผลใด นางเอกจะต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องถึงสาเหตุนี้ และแม้จะเป็นเหตุผลที่ต้องการให้นางเอกกับพระเอกคืนดีกันยังไง นางเอกก็ไม่สามารถวางความโกรธเคืองที่เขาลักพาตัวลูกๆของนางเอกไปได้
และแม้จากเหตุการณ์นี้จะไม่ได้ทำให้พระเอกนางเอกคืนดีตามแผนของผู้บงการไว้
แต่อย่างน้อยก็ทำให้ทั้งสองก็เริ่มนึกถึงเรื่องราวและความรู้สึกดีๆที่เคยมีให้กัน
ความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อยๆเริ่มดีขึ้นมาทีละนิดโดยที่ทั้งสองไม่รู้ตัว...
ปล.เอาล่ะค่ะ ความสัมพันธ์ทั้งคู่จะดีขึ้นหรือไม่ก็ต้องตามต่อนะคะ เพราะดราม่าที่มาขัดขวางคู่รักคู่นี่มันเยอะมาก จนอยากวาร์ปเข้าไปเนื้อเรื่องแล้วพาพระนางไปทำบุญ999วัดซะเลย คนอะไรจะเจอปัญหาเยอะขนาดนี้
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น