(ตอนที่ 12) Spoiler!!! CEO Above, Me Below / Bossy President/Boss ที่รัก

 Alternative : CEO Above, Me Below / Bossy President / Zongcai Zai Shang Wo Zai Xia (I Love My President Though He Is A Psycho) 总裁在上我在下 / 一念时光 by 姜小牙 Jiang Xiao Ya / Boss ที่รัก/Zongcai zai shang

    Author(s) :ICiyuan dongman

      

           ตอนที่ 1

            ตอนที่ 2 

            ตอนที่ 3

            ตอนที่ 4 

            ตอนที่ 5

            ตอนที่ 6.2

            ตอนที่ 7   

            ตอนที่ 8

            ตอนที่ 9  

            ตอนที่ 10

            ตอนที่ 11

            ตอนที่ 13

            ตอนที่ 14

            สปอยนิยายภาพรวม(หัวข้อ)

            ตอนที่15 (ชาร์ลโม่คืนสมบัติให้นางเอก)

            ตอนที่ 16 (นางเอกกลับไปอิตาลี แต่ทิ้งจดหมายสารภาพรักให้พระเอก)

           ตอนที่ 17 นางเอกพบกับชาร์ลโม่ที่ตาบอดอีกครั้งและพี่สาวนางเอกตาย

            ตอนที่18 บทสรุป(พระเอกตามนางเอกไปอิตาลี และนางเอกคุกเข่าขอพระเอกแต่งงาน)

   ตอนที่12

              หลังจากนั่งทำใจในอากาศหนาวสักพักใหญ่ นางเอกก็กลับแกลอรี่ของตัวเองด้วยสภาพอิดโรย เมื่อถึงแกลอรี่แฝดหญิงก็รีบวิ่งมาหาแม่ด้วยความเป็นห่วง แต่นางเอกไม่อยากให้ลูกสาวติดไข้จึงให้ออกจากห้องไป ซึ่งเมื่อแฝดหญิงออกไปด้วยความไม่เต็มใจ แฝดชายก็เข้ามาดูแลนางเอกต่อ ซึ่งต้องบอกก่อนว่านางเอกนั้นมีแฝดที่นิสัยต่างกันสุดขั้ว โดยลูกสาวจะมีนิสัยร่าเริ่งสดใส และมองโลกแง่บวก ส่วนลูกชายจะเข้มขรึม นิ่ง คาดเดาอารมณ์ยากแต่ฉลาดเหมือนพระเอก 

            เมื่อลูกชายเข้ามาหาและคอยหายาให้ด้วยท่าทางเป็นห่วงแม้ใบหน้าจะยังคงนิ่งขรึม นั่นก็พอทำให้นางเอกมีความสุขขึ้นมา เพราะนางเอกกับลูกชายได้ใช้เวลาอยู่กันน้อยมาก เนื่องจากแฝดชายอยู่ในการดูแลของครอบครัวกงอู ทำให้นางเอกคิดว่าลูกชายอาจจะไม่ค่อยมีความผูกพันธ์กับตัวเอง  แต่ระหว่างหายาให้นางเอกอยู่นั้น ลูกชายก็ถามขึ้นมาว่าแม่ต้องการเลิกกับพ่อเหรอ ทำไมถึงไม่อยากแต่งงานกับพ่อล่ะ  นางเอกที่ได้ยินก็หยุดชะงักนิ่งด้วยความคาดไม่ถึง แต่ก็ตอบออกมาว่า "เพราะแม่รักกงอูมากน่ะสิ รักมากจนไม่สามารถอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขได้" คำตอบนั้นอาจไม่เพียงพอให้แฝดชายเข้าใจปัญหาของผู้ใหญ่ แต่นั่นก็ทำให้แฝดชายรู้ว่าแม่ตัวเองกำลังลำบาก เพราะนางเอกเป็นแค่คนธรรมดาหากต้องสู้กับครอบครัวพระเอกจริงคงไม่มีทางชนะ แฝดชายจึงบอกกับนางเอกก่อนออกจากห้องว่า "ถ้าผมโต ผมจะดูแลแม่เอง" แค่คำพูดไม่กี่คำของลูกชายก็สร้างพลังมหาศาลให้กับนางเอกอยากลุกขึ้นสู้เพื่อสิทธิดูแลลูก ๆ

            อีกด้านของกงอูที่กลับเข้าไปประชุมที่บริษัทก็นั่งเหม่อนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นและประโยคที่นางเอกต่อว่าพระเอก ได้แต่คิดทบทวนประโยคนั้นซ้ำๆว่าทำไมนางเอกถึงคิดว่าพระเอกไม่ต้องการนางเอก ทั้งๆที่พระเอกก็ทำทุกอย่างให้แล้วหรือนางเอกแค่คิดถึงแต่พระเอกคนเก่า จนในที่สุดพระเอกก็ไม่สามารถทนประชุมต่อได้จึงรีบเดินออกมา ทำให้ผู้เข้าร่วมประชุมงุนงงกับพฤติกรรมของประธานบริษัทตัวเอง บัตเลอร์ที่เห็นอาการไม่ดีของพระเอกจึงรีบเข้ามาถามอาการ แต่พระเอกกลับบอกให้บัตเลอร์ไปหานางเอกและบอกให้กลับไปอยู่ที่คฤหาสน์พระเอก แต่บัตเลอร์ก็ให้คำแนะนำว่านางเอกอาจไม่กลับไปที่นั่นหากพระเอกไม่ไปทำความเข้าใจกับนางเอกเหมือนเมื่อก่อน ทำให้พระเอกโมโหคิดว่าบัตเลอร์เข้าข้างไปเป็นบัตเลอร์ของนางเอกแทนแล้วและดุกลับไปว่า 

            "หยุดพูดเรื่องฉันในอดีตสักที ที่ฉันเป็นในตอนนั้นเพราะฉันป่วย ฉันไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนั้น ตอนนี้ฉันสามารถมีความสัมพันธ์แบบปกติกับเซียวเหนียนได้แล้ว"

            "คุณหนูคุณรู้ไหมอะไรที่คุณเซียวต้องเจอตลอด 4 ปีที่ผ่านมา? ข่าวที่ออกมีเพียงน้อยนิดมาก"

            "พูดมา !" กงอูมองหน้าบัตเลอร์ด้วยสายตาเย็นชาแต่ก็กลัไปนั่งฟังที่โซฟา

            "หลังจากคุณหายไป คุณเซียวก็ไปอิตาลีและหลังจากนั้นพ่อแม่ของเธอก็ตาย เธอได้รับผลกระทบครั้งนี้อย่างหนัก"

            "ฉันรู้ ฉันไม่ปล่อยเรื่องนี้ไปแน่ ชาร์ลโม่มีความสุขกับสมบัติของครอบครัวซีเป็นเวลานานเกินไป!"

กการที่กงอูกลับมาครั้งนี้เข้าตั้งใจจะมาจัดการให้มันเรียบร้อย อันดับแรกคือโมนา ต่อมาคือชาร์ลโม่ เขาวางแผนทุกสิ่งเป็นอย่างดีแต่เซียวเหนียนกลับพังแผนการของเขาทุกอย่าง

            "แล้วคุณหนูรู้ไหมครั้งที่คุณเซียวคิดว่าคุณตาย คุณเซียวอดอาหารเพื่อรอที่จะตาย" กงอูช็อค

            "ในเวลานั้นคุณเซียวทรมานตัวเอง เมื่อผมเห็น เธอก็เหมือนโครงกระดูกที่เพียงลมพัดก็ปลิวหายไป ผมคิดว่าเวลานั้นคุณเซียวจะตาย แต่เมื่อเธอรู้ว่าคุณอาจจะยังมีชีวิตอยู่ เธอก็พยายามกินเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่  ตลอดเวลาคุณเซียวต้องผ่านเรื่องมากมาย ผมไม่ควรถามคุณหนูแต่ผมต้องการถามจริงๆทำไมตลอดเวลาคุณหนูถึงไม่ส่งข่าวให้คุณเซียวบ้าง แม้เพียงคำพูดเล็กน้อยก็คงทำให้คุณเซียวรู้สึกดี"

            "คุณหนู คุณไม่คิดว่าคุณเซียวอาจจะไม่มีชีวิตอยู่บ้างเหรอครับ ถ้าคุณเซียวตายเมื่อสี่ปีที่แล้ว คุณหนูจะไม่เสียใจอย่างนั้นเหรอ?" กงอูฟังแต่ต้นโดยไม่พูดอะไร ยังคงนั่งหน้าตาบึ้งตึงอยู่

            "ผมไม่รู้เหตุผลทำไมคุณเซียวถึงยกเลิกการหมั้น ผมคอยดูแลคุณเซียวมาตลอดสี่ปีผมรู้นิสัยที่เธอดี เธอฝันทุกวันว่าจะอยู่กับคุณ ถ้าคุณกลับมา เธอหวังจะทำอาหารให้คุณกินทุกมื้อ เธอวาดรูปให้คุณจนถึงเที่ยงคืนทุกวันเพื่อจะมอบเป็นของขวัญให้คุณและยังมีไอศครีมที่ยังคงอยู่ในตู้เย็น เธอยังวางแผนทริปครอบครัวและทริปคู่รักกับคุณ" 

            "ภาพวาด?" กงอูถามด้วยความสงสัย

            "ใช่ครับ มันอยู่บนผนังในแกลอรี่ คุณเซียวไม่ขายมันเพราะเธอต้องการพาคุณเดินดูด้วยกัน เธอวาดรูปคุณทุกปี มีรูปคุณมากมายที่คุณเซียวต้องการให้คุณเมื่อคุณกลับมา แม้แต่สีของคิ้ว เธอก็ทำมันอย่างตั้งใจและวาดอยู่หลายชั่วโมง"

            "เธอไม่เคยพูดเรื่องนั้นกับฉันสักครั้ง เธอควรจะพูดเรื่องนี้ด้วยตัวเอง... ไปเอารูปพวกนั้นมาให้ฉัน" กงอูพึมพำออกมาแล้วสั่งให้บัตเลอร์ไปเอารูปพวกนั้น แต่บัตเลอร์อยากให้พระเอกไปเอาด้วยตัวเอง นั่นทำให้พระเอกสวนกลับว่าตกลงใครเป็นคนรับใช้ บัตเลอร์จึงยอมไปเอารูปพวกนั้นอย่างช่วยไม่ได้

            

            เช้าวันต่อมาแม้นางเอกจะมีอาการป่วยมากขึ้นแต่ก็พยายามเริ่มหาทนายอย่างสุดความสามารถ แต่ระหว่างที่กำลังหาผ่านทางอินเตอร์เน็ตอยู่นั้น พระเอกก็เข้ามาที่แกลอรี่ทำให้นางเอกตกใจและพูดไปว่า "คิดว่าเราจะเจอกันอีกครั้งในศาลซะอีก" พระเอกได้ยินก็สวนกลับว่า "ฉันไม่เห็นได้รับหมายศาลอะไรเลย"และมองลึกไปในตานางเอก นางเอกเลยบอกไปว่าให้ไปรอเดี๋ยวก็ได้รับ แต่พระเอกก็ยังไม่กลับและพูดว่าเวลาของพระเอกมีค่า เขามารอเธอสองชั่วโมงแล้ว แต่นางเอกไม่เข้าใจจุดประสงค์ของพระเอก ไล่ให้กลับไปยังไงพระเอกก็ไม่กลับไป นางเอกเลยถามว่าอยากพูดอะไรไหมหรืออยากพูดสิทธิที่จะให้นางเอกได้ดูแลลูกๆ แต่พระเอกก็สวนมาว่าเป็นไปไม่ได้ ยิ่งทำให้นางฉุนมากและไล่พระเอกออกไปอีกครั้ง คราวนี้พระเอกเลยเดินมาหานางเอกและบอกจะให้เวลานางเอกสามนาทีดูสิ่งนี้แล้วเปิดคลิปที่ตั้งถ่ายในห้องโมนาในคืนนั้นไว้ ก่อนที่จะดูนางเอกยังเอ่ยปากไล่ให้กลับหลังจากนางเอกดูเสร็จ แต่พระเอกตอบกลับอย่างมั่นใจว่า "แล้วเธอจะต้องขอร้องไม่ให้ฉันกลับ" พร้อมทำหน้าอวดดีเหมือนเด็กชอบอวด

            หลังจากนางเอกเดินไปหาพระเอกก็ให้นางเอกเปิดคลิปดู ในคลิปถ่ายออกมาเป็นภาพโมเสกในคลิปมีเตียงนอนใหญ่ที่มีผู้ชายหล่อเหลา2คนอยู่ข้างเตียง และพวกเขาพยายามจะใส่ชุดแต่งงานให้โมนาพร้อมยิ้มหื่น แต่โมนาต่อต้านแต่เสียงกลับเหมือนทั้งต่อต้านและเพลิดเพลิน นางเอกที่ดูก็ตกใจนั่นหน้าโมนาและเสียงโมนานิ มันเกิดอะไรขึ้นนั่นคือโมนาจริงๆ พระเอกหันมาหน้าขรึมแล้วบอกว่าให้ดูวันที่ให้ดีๆ เมื่อนางเอกดูก็เป็นวันที่นางเอกไปยืนรอพระเอก นางเอกสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่แล้วมองไปที่พระเอก และพระเอกหันกลับมาพร้อมทำเสียงเข้มว่า "ขอโทษฉัน" 

        นางเอกไม่ได้ขอโทษแต่ยังคงมองพระเอกอย่างไม่เข้าใจ พระเอกเลยอธิบายว่า "โมนาต้องการใครสักคนที่มาเอาใจก่อนวันแต่งงานเลยถามให้ฉันช่วยหาให้ ฉันพบใครสักคนที่เหมาะกับเธอพอดีเลยจัดการให้. ขอโทษฉัน!" 

        "ตอนนี้โมนากลับอเมริกาเพื่อจะไปแต่งงานอีกไม่กี่วันนี้ เธอสามารถหาอ่านข่าวงานแต่งของเธอได้ ดังนั้น ขอโทษฉัน"

        "อย่างนั้นเหรอ แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันตั้งแต่วันนั้น?"

        "ใช่ ฉันไม่ได้แตะต้องโมนาและฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ ที่ฉันไม่บอกเธอตั้งแต่วันนี้ เพราะคิดว่าเธอเป็นพวกหัวโบราณ กลัวว่าเธอจะไม่สามารถยอมรับการปล่อยตัวก่อนแต่งงานได้"

        "แล้วทำไมตอนนี้คณถึงบอกฉัน?"

        "เพราะฉันต้องการให้เธอรู้ความผิดพลาดของตัวเองและขอโทษฉัน" กงอูพูดด้วยหน้าจริงจัง ได้ยินอย่างนั้นทำให้ความผิดหวังแวบเข้าในใจนางเอก

        " ฉันขอโทษ ฉันเข้าใจผิด ฉันคิดว่าคุณตกหลุมรักเธอ" นางเอกขอโทษอย่างเด็กดีที่เข้าใจข้อผิดพลาดของตัวเอง และหันไปมองคลิปด้วยความคาดไม่ถึงว่าโมนาจะเป็นผู้หญิงใจร้อนเรื่องนั้น

        แต่เมื่อพระเอกเห็นนางเอกหยุดพูดจึงหน้าบึ้งตึงกว่าเดิม นางเอกเลยถามว่าพระเอกมีอะไร พระเอกเลยบอกให้นางเอกไปยกเลิกสิ่งที่พูดต่อหน้านักข่าว นางเอกมองแล้วโต้กลับไปว่าทำไมฉันต้องทำอย่างนั้น สายตาพระเอกหลุบตาแล้วพูดว่า "เซียวเหนียน นี่แค่ข้อแก้ตัวที่เธอทำเพื่อบอกเลิกกันใช่มั๊ย คนที่เธอคิดถึงและรักคือกงอูคนเก่าและเธอไม่ได้วางแผนที่กลับมาอยู่กับฉันเลยใช่มั๊ย"

        "ใช่.."

        "เซียวเหนียนฉันดีกว่าฉันคนเก่า 10000เท่า!"

        "ฉันแค่รู้ว่ากงอูคนเก่ารักฉันมากๆ ถ้าฉันบาดเจ็บเล็กน้อยเขาจะกังวลมากจนอาจจะไม่ได้หลับทั้งคืน เขาแคร์ฉันมากๆ เมื่อไหร่ที่ฉันมีความสุข ป่วยและเศร้า แม้เขาจะมีงานของเขาแต่เขาไม่เคยเพิกเฉยฉัน เขาไม่สามารถรอที่จะห่างกับฉันแม้สักนาที และเขาไม่เคยให้ผู้หญิงคนอื่นกอดและกอดผู้หญิงอื่นที่อายสร้างความสัมพันธ์ครุมเคลือ" ทุกครั้งที่กงอูได้ยินนางเอกพูดถึงกงอูคนเก่า หน้าตาของกงอูยิ่งแย่ขึ้นและในสุดท้ายหลังจากได้ยินหน้าเขาก็แย่ที่สุดที่เขาเคยทำมา

----------------------------------------------------------------------------------------------

            อัพแล้วจ้าาาาา เหนื่อยมากๆเลย เพราะดิฉันดันลืมเนื้อเรื่องระหว่างทางเลยต้องกลับไปอ่านและแปลมาใหม่ เป็นตอนที่ดราม่าแอบน้ำตาซึมตอนที่พิมพ์เล่าฉากที่บัตเลอร์พูดถึงนางเอกทรมานตัวเอง สงสารที่สุด แต่รอบนี้คือจะโทษใครไม่ได้สักคน เพราะต่างคนต่างเจ็บมาคนละแบบเลยต่างคาดหวังซึ่งกันและกัน อยู่ทีมบัตเลอร์อย่างเดียวค่ะ เพราะพระนางบทจะงี่เง่าก็งี่เง่าทั้งคู่ นิยายเรื่องนี้นอกจากน้ำตานองแล้วต้องหายาไบโพลาร์มากินด้วย เพราะสวิงทั้งเรื่องยันจบ ดราม่าไม่เคยพักกกกกกกก

        ปล.ตอนพิมพ์แปลการเรียกของบัตเลอร์คือสับสนมากค่ะ ว่าจะเรียกมาสเตอร์/คุณหนู/คุณผู้ชายดี แต่สุดท้ายก็เลือกเอาคุณหนูแทนค่ะ เพราะดูดีกว่า(?) ฮ่าๆ เพราะภาษาไทยมีสรรพนามเยอะมากเลยค่ะ การแปลแต่ละทีต้องนึกแล้วนึกอีก (บ่นๆ) ยิ่งตอนเรียกนางเอกบัตเลอร์เรียกตามนามสกุลครอบครัวนางเอก แต่ดิฉันมองว่ามันดูไม่สนิทกัน เลยเปลี่ยนเรียกคุณเซียว แบบนางเอกชื่อย่อๆแทนค่ะ อย่าถือสาเค้าเลยน้าาา😗