- รับลิงก์
- อีเมล
- แอปอื่นๆ
Alternative : CEO Above, Me Below / Bossy President / Zongcai Zai Shang Wo Zai Xia (I Love My President Though He Is A Psycho) 总裁在上我在下 / 一念时光 by 姜小牙 Jiang Xiao Ya / Bossy ที่รัก/Zongcai zai shang
Author(s) :ICiyuan dongman
สวัสดีค่ะทุกคนนนนน ห่างหายไปเป็นเดือนวันนี้ได้มีเวลาพักสักนิดเลยจะมาสปอยให้ชื่นใจกันนะคะ รอบนี้กลับมาพร้อมความแฮปปี้เพราะยอดคนอ่านพุ่งมาก หรือเพราะดิฉันหายไปนานกันแน่นะ แหะๆ ขอกราบขออภัยนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะ เอาล่ะค่ะมาอ่านกันต่อเลย
(ต้องการอ่านสปอยก่อนหน้านี้ คลิกที่ตอนได้เล้ยย👇)
ตอนที่ 1 (นางเอกถูกลักพาตัว)
ตอนที่ 2 (พาร์ทครอบครัวที่แท้จริงของนางเอก)
ตอนที่ 3 (นางเอกถูกลักพาตัวระหว่างท้องแฝด)
ตอนที่ 4 (ความรักของน้องชายฝาแฝดนางเอกกับพี่ชายพระเอก)*เศร้ามาก
ตอนที่ 5 (พระเอกพลิกแผนหมั้นของโมนาและหมั้นกับนางเอก)
ตอนที่ 6.1 (จุดจบโมนา)
ตอนที่ 6.2 (จุดจบโมนา)
ตอนที่ 9 (พระเอกแก้แค้นโมนาและนางเอกเข้าใจผิด)
ตอนที่ 10 (นางเอกบอกเลิกหลังจากพระเอกกลับมา)
ตอนที่ 11 (นางเอกต้องการสิทธิเลี้ยงดูลูก)
ตอนที่ 12 (บาดแผลของนางเอกและนางเอกยังรักกงอูคนเก่า)
ตอนที่ 13 (นางเอกโดนรถชน)
ตอนที่ 14 (ฝาแฝดถูกลักพาตัว)
ตอนที่15 (ชาร์ลโม่คืนสมบัติให้นางเอก)
ตอนที่ 16 (นางเอกกลับไปอิตาลี แต่ทิ้งจดหมายสารภาพรักให้พระเอก)
ตอนที่ 17 นางเอกพบกับชาร์ลโม่ที่ตาบอดอีกครั้งและพี่สาวนางเอกตาย
ตอนที่18 บทสรุป(พระเอกตามนางเอกไปอิตาลี และนางเอกคุกเข่าขอพระเอกแต่งงาน)
ตอนที่ 15
หลังจากเหตุการณ์ที่เด็กที่ถูกลักพาตัวไป ความสัมพันธ์ของพระเอกนางเอกอาจยังไม่ดีขึ้นแต่จากเหตุการณ์นั้นก็ทำให้นางเอกมีความรู้สึกที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยเริ่มอ่านสีหน้าของกงอูคนใหม่ออกและเริ่มสังเกตถึงพฤติกรรมที่ขัดแย้งของพระเอก อย่างในเหตุการณ์หนึ่งวันที่กงอูเดินทางไปทำงานที่บ้านพักแห่งหนึ่งเป็นการส่วนตัวและนางเอกได้ตามไปด้วย วันนั้นฝนตกหนักมากจนเกิดทำให้ฟ้าร้องอย่างหนักจนทำให้ไฟดับ นางเอกที่อยู่กับพระเอกในตอนนั้นได้เห็นว่าพระเอกมีพฤติกรรมเปลี่ยนไปคือกลับกลายเป็นกลัวเสียงฟ้าร้องจนตัวสั่นต้องมุดอยู่ในมุมหนึ่งของห้อง นางเอกที่เห็นจึงรีบเข้าไปช่วย กงอูที่ตอนแรกตกใจก็ผลักออกแต่เมื่อเห็นนางเอกมาช่วยก็รีบคว้านางเอกกอด นางเอกกอดปลอบในความมืดแต่ตอนที่แสงฟ้าที่ผ่าเปรี้ยงลงมาสว่างวาบขึ้นในห้อง นางเอกได้เห็นแววตาของกงอูคนเก่าอยู่ในนั้น แววตาที่กงอูคนเก่าเคยมองนางเอกด้วยความรักความหลงใหลเสมอมา ทั้งคู่จ้องมองกันในความมืดเหมือนโหยหากันและกันจนทั้งคู่ได้จุมพิตกัน แต่ได้เพียงไม่นานไฟฟ้าก็สว่างขึ้นทำให้กงอูได้สติรีบผลักนางเอกออกไปและกลับไปเป็นกงอูคนเดิม นางเอกที่เจอเหตุการณ์นั้นก็ตกใจและไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
จากเหตุการณ์นั้นนางเอกก็สังเกตว่าถ้าครั้งใดที่พระเอกเผลอลืมตัวปล่อยอารมณ์หรือเผลอแสดงสีหน้าแววตาตามกงอูคนเก่า พระเอกก็จะรีบจัดการและเปลี่ยนตัวเองทันทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทำให้นางเอกสงสัยการรักษาจึงไปปรึกษาแพทย์คนหนึ่งซึ่งแพทย์ได้บอกว่าอาจเกิดจากการรักษาที่ผิดเพี้ยนทำให้พระเอกต้องฝืนตัวเองเพราะกลัวอะไรบางอย่าง แต่แพทย์ไม่สามารถให้คำตอบที่แน่ชัดได้จึงให้นางเอกหาประวัติการรักษามาให้
นางเอกจึงเริ่มหาประวัติการรักษานั้น แต่ระหว่างนั้นนางเอกก็ได้ค้นพบความรู้สึกว่าตัวเองว่ายังมีความรู้สึกรักให้กงอูอยู่ ไม่ว่าจะเป็นพระเอกจะเปลี่ยนไปยังไงนางเอกก็ยังรัก นางเอกจึงเข้าไปหาพระเอกและสารภาพความในใจและตกลงจะแต่งงานกับพระเอก พระเอกที่ได้ยินก็ตกใจและคาดไม่ถึงแต่ก็มีความเคลือบแคลงสงสัยในตัวนางเอกอยู่เหมือนกัน เพราะอยู่ๆนางเอกก็เปลี่ยนไป แต่ถึงอย่างนั้นลึกๆก็ดีใจและให้นางเอกพิสูจน์ความรักที่มีให้ว่าจริงหรือไม่
นางเอกจึงกลับมาดูแลพระเอกเหมือนเดิมไม่ว่าจะทำกับข้าวให้กิน เอากาแฟไปให้ในห้อง เตรียมไอศครีมไว้ให้ยามพระเอกทำงานหนัก แต่นางเอกจะไม่ตื้อหรืออ้อนพระเอกเหมือนแต่ก่อน จะแค่พยายามพูดคุยและดูแลเท่าที่ทำได้โดยสังเกตจากสีหน้าของพระเอก ถ้าหากบางครั้งพระเอกแสดงสีหน้าเครียดกับงานก็จะเสิร์ฟของหวานให้ หรือบางครั้งพระเอกต้องการอยู่คนเดียวนางเอกก็จะเว้นระยะห่างให้หรือบางครั้งพระเอกไม่ต้องการให้นางเอกทำให้นางเอกก็จะหยุดทำสิ่งนั้นทันที พระเอกที่ได้รับความรักแบบนั้นก็ทั้งดีใจและเสียใจในคราวเดียวกันเพราะคิดไปเองว่านางเอกที่ไม่ตื้อเท่ากับไม่รักไม่สนใจตนเท่ากงอูคนก่อน
และระหว่างที่นางเอกได้ดูแลพระเอกไปด้วยนั้น ก็ทำให้นางเอกมีโอกาสได้ใกล้ชิดพระเอกมากขึ้น และวันหนึ่งนางเอกก็ได้ไปหาพระเอกที่บริษัทระหว่างที่รอพระเอกประชุมนางเอกก็เข้าไปในห้องทำงานพระเอกค้นหาเอกสารการรักษาและระหว่างที่ค้นหานางเอกก็เห็นเอกสารเกี่ยวกับสมบัติครอบครัวที่แท้จริงของนางเอก นางเอกตกตะลึงในความร่ำรวยของครอบครัวและในเอกสารนั่นก็ระบุการโอนทรัพย์สินทุกอย่างแก่นางเอกซึ่งรอแค่ลายเซ็นนางเอกทรัพย์สินทุกอย่างก็จะเป็นของนางเอกอย่างสมบูรณ์
นางเอกที่เห็นก็มึนงงกับเหตุการณ์นี้เพราะก่อนหน้านั้นตลอดสี่ปีชาร์ลโม่เป็นผู้ดูแลทรัพย์สินทั้งหมดเพียงคนเดียวและตลอดหลายปีนางเอกก็ไม่ได้ยินอะไรจากเขาเลย นางเอกได้แต่สงสัยและนึกย้อนที่เหตุความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในอิตาลีซึ่งนางเอกคิดว่าชาร์ลโม่อาจเกี่ยวข้องอะไรสักอย่างจึงรีบโอนทรัพย์สินให้นางเอก และทันใดนั้นเองก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามา นางเอกจึงคิดว่าเป็นชาร์ลโม่ทันทีเลยรีบรับสาย ปลายสายเงียบไปจนนางเอกต้องเป็นคนพูดว่านั่นชาร์ลโม่ใช่มั๊ย คุณกำลังทำอะไรกันแน่แต่หลังจากนางเอกพูดไม่กี่คำก็ได้ยินเสียงของพี่สาวนางเอกพูดมาขึ้นด้วยความกังวลว่าให้ชาร์ลโม่นั่งดีๆ
นางเอกจึงจำได้ว่าหลังจากชาร์ลโม่ก่อเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นแก่ครอบครัวนางเอกในอิตาลีไม่นาน ชาร์ลโม่ก็เกิดอากาศป่วยอีกครั้งเหมือนสมัยเด็กและตอนนี้เขาก็กำลังตาบอดมีเพียงพี่สาวนางเอกที่ยังรักและเป็นห่วงจึงบินตามไปดูแลชาร์ลโม่ (ครอบครัวเก่าของนางเอกย้ายไปอยู่เมืองเล็กๆที่ยากจน แต่วันที่พี่สาวตัวร้ายของนางเอกรู้ว่าชาร์ลโม่ป่วยจึงรีบบินมาดูแลโดยทิ้งพ่อแม่ไว้ที่เมืองนั้น) เมื่อนางเอกนึกขึ้นได้ว่าเขาตาบอดในใจก็รู้สึกชาและเสียงของชาร์ลโม่ก็แทรกขึ้นมา "ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของคุณอยู่แล้ว ผมไม่มีอะไรต้องเหลือไว้" นางเอกจึงถามว่าชาร์ลโม่คืนทุกอย่างให้นางเอกแล้วต่อไปจะมีชีวิตยังไง "แค่มีชีวิตและตาย..."ชาร์ลโม่ตอบเสียงแผ่วเบาแต่ก็พอให้ปลายสายได้ยิน และหลังจากจบประโยคนั้นเขาก็รีบพูดว่าให้นางเอกรีบจัดการเอกสารให้เรียบร้อยและไม่ต้องห่วงหลังจากที่จัดการแล้วนางเอกก็จะไม่เจอเขาอีกครั้งและตัดบทขอวางสายไป
ซึ่งชาร์ลโม่เขาคิดว่าเขาวางสายไปแล้วจึงพูดกับพี่สาวนางเอกว่า "ฉันคุยจบแล้ว บทสนทนาดีกว่าที่เคยคิดไว้" แต่พี่สาวนางเอกก็ท้วงขึ้นมาว่าคุณยังไม่ได้วางสาย นางเอกที่ได้ยินก็รู้สึกว้าวุ่นสับสนในใจ ความทรงจำตลอดสี่ปีก็ผุดขึ้นมา พ่อนางเอกที่โดนยิงตาย แม่นางเอกที่ยิงตัวตายตาม ชาร์ลโม่ที่ทรยศ กงอูที่หายไป มีเพียงนางเอกถูกทิ้งโดดเดี่ยวเพียงคนเดียวในโลก ความเจ็บปวดที่ลืมไปแล้ววันนี้ชาร์ลโม่เป็นคนพากลับมาเขาคืนทุกอย่างให้เธอ แต่เขาไม่คืนพ่อแม่มาให้เธอ....
จบแล้วค่าาาาสำหรับตอนนี้ ตอนต่อไปจะขอรวบยอดเรื่องราวของชาร์ลโม่และพี่สาวของนางเอก จากตอนที่แล้วดิฉันสับสนทามไลน์ที่คาบเส้นกัน ความจริงคือเรื่องของชาร์ลโม่ต้องมาก่อนเปิดการรักษาของพระเอกและบัตเลอร์ไปอังกฤษค่ะ ขอประทานโทษด้วยนะคะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น