Alternative : CEO Above, Me Below / Bossy President / Zongcai Zai Shang Wo Zai Xia (I Love My President Though He Is A Psycho) 总裁在上我在下 / 一念时光 by 姜小牙 Jiang Xiao Ya / Bossy ที่รัก/Zongcai zai shang
Author(s) :ICiyuan dongman
👉เรื่องนี้แม้จะสปอยจากนิยายแต่ผ่านการเรียบเรียงจัดพิมพ์ใหม่ ไม่อนุญาตให้ก็อปปี้เนื้อหาเพื่อค้ากำไรหรือใช้ในแพลตฟอร์มใดเพื่อหาเงินนะคะ ไม่อนุญาตทุกตอนเลย แต่เอาไว้แชร์ส่งต่อกับเพื่อนฝูงหรือใครได้เลย ไม่หวงนะคะ
(ต้องการอ่านสปอยก่อนหน้านี้ คลิกที่ตอนได้เล้ยย👇)
ตอนที่ 1 (นางเอกถูกลักพาตัว)
ตอนที่ 2 (พาร์ทครอบครัวที่แท้จริงของนางเอก)
ตอนที่ 3 (นางเอกถูกลักพาตัวระหว่างท้องแฝด)
ตอนที่ 4 (ความรักของน้องชายฝาแฝดนางเอกกับพี่ชายพระเอก)*เศร้ามาก
ตอนที่ 5 (พระเอกพลิกแผนหมั้นของโมนาและหมั้นกับนางเอก)
ตอนที่ 6.1 (จุดจบโมนา)
ตอนที่ 6.2 (จุดจบโมนา)
ตอนที่ 9 (พระเอกแก้แค้นโมนาและนางเอกเข้าใจผิด)
ตอนที่ 10 (นางเอกบอกเลิกหลังจากพระเอกกลับมา)
ตอนที่ 11 (นางเอกต้องการสิทธิเลี้ยงดูลูก)
ตอนที่ 12 (บาดแผลของนางเอกและนางเอกยังรักกงอูคนเก่า)
ตอนที่ 13 (นางเอกโดนรถชน)
ตอนที่ 14 (ฝาแฝดถูกลักพาตัว)
ตอนที่15 (ชาร์ลโม่คืนสมบัติให้นางเอก)
ตอนที่ 16 (นางเอกกลับไปอิตาลี แต่ทิ้งจดหมายสารภาพรักให้พระเอก)
ตอนที่ 17 นางเอกพบกับชาร์ลโม่ที่ตาบอดอีกครั้งและพี่สาวนางเอกตาย
ขอย้ำ อันนี้สรุปเนื้อหาจากนิยายเอามาเพียงบางตอนซึ่งมีเนื้อหาไม่ตรงกับการ์ตูนอยู่และข้ามรายละเอียดอยู่มาก อ่านเพื่ออรรถรสได้นะคะ อย่าลืมไปอ่านฉบับการ์ตูนกันนะเพราะเนื้อหาแน่นกว่าและสนุกด้วยยย
ตอนที่18
หลังจากพี่สาวนางเอกตาย นางเอกก็ต้องรีบออกจากที่นั่นทันทีเพื่อไม่ให้ฝั่งโจรสงสัยโดยอ้างว่าเข้าใจผิดตอนนี้เพื่อนๆหนีออกไปหมดแล้ว ส่วนอีกฝั่งหนึ่งลูกน้องพระเอกแจ้งว่าหลังจากบัตเลอร์ตามไปหานางเอกตามคำสั่งของพระเอกแล้วก็เจอเพียงทีมนักกฎหมายของนางเอก แต่ไร้เงานางเอกอยู่ที่นั่น พระเอกได้ยินก็โมโหและบอกลูกน้องว่า"ถ้าเธออยากตายก็ปล่อยเธอไป ส่วนนายอย่ามารบกวนฉันมากกว่านี้" แต่ทันทีที่ลูกน้องเดินออกจากห้องไป พระเอกจอมปากร้ายก็รีบวิ่งสั่งลูกน้องให้ไปเช็คเครื่องบินส่วนตัวแล้วขึ้นบินไปอิตาลีทันที (อยากจะแหมพระเอกถึงดาวอังคารเลยค่ะ)
ในกลางดึกวันเดียวกัน นางเอกที่ออกจากคาเฟ่ไปก่อนหน้าก็ย้อนกลับมาเพื่อเรียกหาชาร์ลโม่เป็นเวลานานกว่าชาร์ลโม่จะยอมออกมา เมื่อเจอกันแล้วนางเอกก็รีบพยุงพาชาร์ลโม่ออกไปโดยปลายทางเป็นบ้านของชาร์ลโม่ซึ่งอยู่กับพี่สาวนางเอกก่อนหน้านั้น โดยทางเดินไปบ้านต้องลอดสะพานเข้าไป เมื่อถึงบ้านชาร์ลโม่รู้ทันทีเพราะกลิ่นหอมของดอกไม้ที่พี่สาวนางเอกปลูกไว้ให้เผื่อวันหนึ่งพี่สาวนางเอกไม่อยู่ ชาร์ลโม่จะได้จำได้ว่าบ้านอยู่ตรงนี้ นางเอกที่ได้ยินก็ไม่คาดคิดว่าพี่สาวตัวเองจะใส่ใจขนาดนี้ ระหว่างนั้นโม่ก็เล่าให้ฟังว่าเขาก็เคยคิดว่าพี่สาวนางเอกจะไม่เอาไหน แต่ไม่กี่ปีที่เธอมาดูแลเขา เธอกลับใส่ใจและเรียนรู้อะไรมากมายเพื่อช่วยเขา แต่ทันทีที่เขาเล่าเสร็จเขากลับเดินคลำกำแพงและเรียกชื่อพี่สาวนางเอกตลอดทาง แต่เมื่อไม่มีเสียงตอบกลับมาร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทาและหันมาถามนางเอกว่าพี่สาวนางเอกไปไหน นางเอกบอกว่าพี่สาวนางเอกกลับมาก่อนไม่ใช่เหรอ นางเอกได้ยินก็นึกถึงคำพูดของพี่สาวที่บอกว่าห้ามบอกให้ชาร์ลโม่รู้เด็ดขาด นางเอกจึงแกล้งเฉไฉแล้วกล่อมให้ชาร์ลโม่รีบเดินทางออกจากที่นี่
แต่ชาร์ลโม่กลับไม่ไป เพราะกลัวว่าพี่สาวนางเอกกลับมาแล้วจะกลัว เพราะตลอดหลายปีมาเธอทั้งซื่อและขี้กลัว ถ้าเขาออกไปทันทีเธอจะต้องร้องไห้ที่ไม่เจอเขา นางเอกที่ได้ยินก็เจ็บปวดหัวใจมากแต่ก็ยังคงโน้มน้าวใจชาร์ลโม่อยู่ และทันใดชาร์ลโม่ก็หันมาถามนางเอกว่านางเอกเห็นพี่สาวออกไปจริงๆใช่มั๊ย ทำไมเธอไม่อยู่ที่นั่นและรอฉัน แม้ว่าเธอจะกลัวมากขนาดไหนแต่ไม่มีสักครั้งที่เธอเคยทิ้งฉัน และชาร์ลโม่ก็เริ่มค่อยๆเล่าเรื่องของเขากับพี่สาวให้นางเอกฟัง
"ตอนสี่ปีที่แล้วตอนเธอมาหา ฉันคิดว่าเธอจะเป็นภาระแต่กลับกลายว่าฉันเป็นภาระของเธอ และแม้ว่าฉันบอกว่าเธอว่าฉันไม่สามารถตกหลุ่มรักเธอและสามารถให้เธอได้แค่เงินเล็กน้อย เธอก็ยังไม่ยอมแพ้ในฉัน เธอจัดการทุกอย่างเพื่อที่จะมาอยู่ใกล้ฉัน ฉันได้เรียนรู้อะไรมากมายโดยที่ไม่คาดคิดมาก่อน..ฉันจำบางอย่างได้ ฉันกับชิดี(ชื่อพี่สาวนางเอกภาษาจีน ขออภัยถ้าเชื่อไม่ตรงกับการ์ตูนนะคะ) ตกลงว่าหากแยกกันเราจะไปเจอกันที่สนามบินเพื่อบินไปต่างประเทศ ตอนนี้เธออาจจะรอฉันอยู่ที่สนามบิน"
"ฉันจะพานายไปเอง"
"ไม่จำเป็น ฉันยังมีเงิน ฉันสามารถโทรเรียกเรือให้มารับได้, เซียนเหนียนเธอไม่ได้รักฉัน ฉะนั้นอย่าให้ฉันต้องเป็นหนี้เธออีกเลยนะ"
"จะมีคนมารับนายแน่ใช่มั๊ย"
"แน่นอน เธอคิดว่าฉันอยู่ได้ยังไงมาหลายปีล่ะ"
"นายต้องดูแลตัวเองด้วยนะ หากเกิดอะไรขึ้นเรียกให้คนช่วยทันที" นางเอกพูดและกำลังจะออก
"เซียวเหนียน ฉันขอโทษ. ฉันหนี้คำขอโทษเธอเป็นเวลาสี่ปี ฉันรู้เสมอว่าฉันทำผิดแต่ฉันแค่ยังไม่กล้ายอมรับ ฉันคิดว่ามันอาจจะไม่ใช่ความผิดฉันถ้าฉันไม่ยอมรับมัน
ฉันเคยบอกเธอว่าเธอคือแผลในร่างกายของฉัน แผลมันใหญ่จนฉันไม่สามารถเห็นสิ่งใด แต่ถึงอย่างนั้นแม้ว่าฉันตายฉันก็ไม่เคยต้องการจะเย็บแผลนั้น.."
"พอได้แล้ว" นางเอกตะโกนให้ชาร์ลโม่หยุด เธอไม่ต้องการจากกันอย่างนี้ทั้งชาร์ลโม่และชิดี เมื่อตอนพวกเธอเป็นเด็กพวกเธอสามารถเข้ากันได้ดี แต่ตอนนี้พวกเธอกลับมีทั้งความรักและความเกลียด หลังจากนางเอกทำใจอยู่สักพักนางเอกก็เดินขึ้นสะพานกลับคนเดียวด้วยความรู้สึกเจ็บปวด ปากสั่นเทาและน้ำตาไหลตลอดทาง แต่นางเอกยังคงไม่สามารถปล่อยวางได้จนกว่าจะเห็นว่าชาร์ลโม่ขึ้นเรือไปได้ปลอดภัย แต่เธอกลับเห็นเขาแค่ยืนข้างดอกไม้โดยไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร แต่นั่นมันอันตรายเพียงพอที่ผู้ร้ายจะเจอเขา นางเอกจึงรีบวิ่งกลับไป
แต่กลับกลายเป็นเขาดึงดอกไม้พวกนั้นโยนลงคลองและตะโกนร้องจนเสียงแหบแห้ง แม้ฝนจะตกอย่างหนักก็ไม่สามารถลบล้างเลือดบนมือเขาได้ นางเอกไม่เข้าไปหยุดชาร์ลโม่เพราะเข้าใจว่าเธอต้องพูดบางสิ่งผิดพลาดจนทำให้ชาร์ลโม่เข้าใจว่าชิดีตายแล้ว เขาฉลาดเขาคงสามารถเข้าใจได้ทันที หลังจากที่เขาดึงดอกไม้จนหมดแล้วก็นั่งลงด้วยความเหนื่อยเสียงร้องหอบยังคงดังต่อเนื่องเหมือนว่าเขาใกล้จะหมดแรง "ชิดี ฉันจะปลูกดอกไม้ให้เหมือนเดิม ขอร้องรีบกลับมา" เขาพูดอ้อนวอนด้วยเสียงแหบแห้ง
นางเอกยืนมองด้วยความเจ็บปวดแต่นั่นทำให้นางเอกเข้าใจความต้องการของตัวเอง ถ้าวันหนึ่งเธอไม่มีพระเอกเธอคงจะเสียใจมาก ดังนั้นไม่ว่าพระเอกจะเป็นยังไงนิสัยแบบไหนเขาก็คือกงอู เธอเคยภาวนาขอแค่ให้เขากลับมามีชีวิตมันก็เพียงพอแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเธอถึงไม่เข้าใจ สี่ปีที่ผ่านมาเธอแยกกับเขามานานพอแล้ว ตอนนี้เธอแค่ต้องการกงอู คิดได้อย่างนั้นนางเอกก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่มันกลับไม่มีแบตเหลือเลย นางเอกจึงรีบวิ่งไปหาที่ชาร์จเพื่อจะได้บอกรักกงอูแต่เธอกลับวิ่งไปเจอคนร้ายที่เจอที่คาเฟ่เมื่อวาน นางเอกเลยกัดฟันและรีบวิ่งกลับไปหาชาร์ลโม่และดึงชาร์ลโม่ลุกขึ้นถามหาที่ที่ปลอดภัยที่สุด แต่ชาร์ลโม่กลับผลักนางเอกออกไปและเดินถอยหลัง "ชิดีต้องการให้ฉันช่วยนาย" เมื่อไหร่ที่นางเอกพูดออกมา ร่างของชาร์ลโม่ก็นิ่งและร่างกายเริ่มสั่นอีกครั้งแต่เพียงไม่กี่วินาที ชาร์ลโม่ก็บอกที่อยู่ที่เขาซื้อเอาไว้เพื่อหลบภัย ทันทีที่ทั้งสองเขาไปซ่อนก็ได้ยินเสียงปืนดังขึ้น นางเอกไม่รู้ว่าที่อยู่จะปลอดภัยเพียงพอมั๊ยแต่ตอนนี้ทั้งสองต้องหลบภัยให้ได้มากที่สุด นางเอกจึงเริ่มถามชาร์ลโม่เพื่อรักษาแผลที่มือก่อนแต่ชาร์ลโม่ไม่รู้ว่ากล่องยาอยู่ไหนเพราะชิดีเป็นคนจัดการทุกอย่าง และนั่นทำให้ชาร์ลโม่นึกถึงชิดีขึ้นอีกครั้ง
"ชิดี ถึงเธอจะขี้ชลาด แต่เธอก็ไม่เคยทิ้งฉันไว้ข้างหลัง ฉันมีประสบการณ์เผชิญอันตรายมากมายกับเธอ แต่เธอไม่เคยทิ้งฉันสักครั้ง.." ชาร์ลโม่พูดด้วยเสียงแหบแห้งเริ่มจะร้องอีกครั้ง นางเอกได้เพียงยืนมองด้วยความเจ็บ
"การจบที่ดีที่สุดของฉันคืออยู่ที่นี่และรอให้พวกเขาพบ"
"แต่ชิดีต้องการให้นายมีชีวิต"
"ใครจะรู้ระหว่างตายกับมีชีวิตอันไหนจะแตกต่างสำหรับฉัน" นางเอกยืนฟังเงียบและไม่ต้องการพูดคุยมากกว่านี้ นางเอกหันไปเจอกล่องยาจึงนำมารักษาแผลให้ชาร์ลโม่แต่เขากลับไล่เธอให้ออกไป และย้ำเตือนว่าเขาคือคนฆ่าพ่อแม่ของเธอ
"ใช่ นายพูดถูก ฉันไม่ควรกังวลเกี่ยวกับนายมากกว่านี้ ตั้งแต่นายอยากตายมากนัก แต่มันไม่ยุติธรรมที่ชิดีต้องเสียสละชีวิตเพื่อช่วยนาย" ชาร์ลโม่หายใจแรงขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของนางเอก นางเอกคิดว่าชาร์ลโม่คงเข้าใจว่าชิดีสำคัญกับเขาในวันที่ชิดีไม่อยู่่แล้ว
นางเอกพูดจบก็ตัดสินใจเดินออกจากบ้านไป แต่เพียงไม่กี่ก้าวก็ได้ยินเสียงทางหลังบ้าน นางเอกจึงเข้าใจว่าชาร์ลโม่หนีออกไปทางข้างหลังแล้ว นางเอกจึงตัดสินใจช่วยชาร์ลโม่เดินออกไปอย่างสะดวกแต่ระหว่างทั้งสองเดินออกไปชาร์ลโม่ก็หยุดและบอกว่าเขาขอโทษเขาไม่สามารถไปได้มากกว่านี้ ตอนนี้เขาทำให้นางเอกต้องมาเกี่ยวข้องแล้ว ก่อนที่นางเอกจะเข้าใจก็มีชายถือปืนออกมาจ่อทั้งสองคน
"เธอไม่ควรช่วยฉัน" ชาร์ลโม่บอกนางเอกด้วยความรู้สึกผิด แต่นางเอกไม่ได้กังวลเกี่ยวกับตัวเอง เธอเชื่อคำกงอูว่ายังไงคนพวกนี้จะไม่ทำร้ายเธอและเธอไม่ต้องการเห็นทั้งพี่สาวและชาร์ลโม่ตายตามกันไป
พวกโจรไม่แม้จำนางเอกได้ พวกมันนึกเพียงแค่จะเอาชาร์ลโม่ไปและแลกเงินมา แต่ชาร์ลโม่ก็รีบดึงตัวนางเอกไปข้างหลังและขู่ว่าอย่าแตะต้องนางเอก ผู้หญิงคนนี้คือผู้หญิงของกงอู
"เธอยังรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของใคร" เสียงโทนล้อเลียนที่คุ้นเคยดังขึ้น เป็นเสียงของกงอู นางเอกตกใจมากทีพระเอกอยู่ที่นี่ เพราะก่อนหน้านี้เขามีประชุม เขามาที่นี่ได้อย่างไร นางเอกคิดด้วยความตกใจ และหันไปเจอพระเอกกำลังนั่งอยู่บนรถสวมสูทนั่งมองเธออยู่ นั่นเพียงพอเป็นสิ่งยืนยันว่าพระเอกมาที่นี่จริงๆ เธอรู้ว่าเขามาที่นี่ก็เพราะเธอ ทำให้เธออยากเข้าไปหากงอูในตอนนั้น และทันใดก็มีรถอีกคันมาเป็นบัตเลอร์เขาลงจากรถมาเคลียร์สถานการณ์ทันที ส่วนกงอูก็คงมองนางเอกด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยวอยู่ สายตาของเขามองต่ำลงมายังมือของชาร์ลโม่ที่กุมมือนางเอกอยู่และมือนั้นก็เต็มไปด้วยเลือด แค่เห็นเธอเต็มไปด้วยเลือดก็ทำให้เขาโกรธมากขึ้นจึงเรียกนางเอกด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนนางเอกกลัวเข้ากระดูก
นางเอกจึงรีบปล่อยมือชาร์ลโม่และวิ่งเข้าหากพระเอกทันที เมื่อเจอหน้าเขาทำให้เธอรู้ว่าเธอคิดถึงใบหน้านี้ขนาดไหน ไม่ว่าเขาใจโมโหร้ายหรือเย็นชาเธอก็คงต้องการอยู่กับเขา
"เซียวเหนียน เขาฆ่าพ่อแม่เธอ เธอยังคงช่วยเขาอีกเหรอ เธอยังมีสติอยู่มั๊ย..และในคาเฟ่ก็เหมือนกัน เขาปล่่อยเธอไปแล้วทำไมเธอยังกลับไปอีก ต้องการตายมากใช่มั๊ย อะไรที่เธอต้องการ ห้ะ หรือแค่ต้องการอุ้มเลือดพ่อแม่ไว้และตายด้วยกันกับชาร์ลโม่ เธอต้องการแบบนั้นเหร.." พระเอกถามด้วยเสียงเกรี้ยวกราด แต่พูดไม่ทันจบนางเอกก็เขย่งจูบปากพระเอก ทันใดพระเอกก็ผลักนางเอกออกไปแต่นางเอกกลับดึงตัวพระเอกเข้ามาเพื่อจูบต่อ ทั้งสองจูบกันจนพระเอกรู้สึกถึงความนุ่มของปากนางเอกและทันทีที่ได้สติก็ผลักนางเอกออก
ชาร์ลโม่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นแม้ไม่สามารถมองเห็นภาพตรงหน้า แต่จากการได้ยินเสียงของลูกน้องพระเอกที่หัวเราะกันก็พอให้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาจึงก้มหัวเพื่อบอกลา และนางเอกก็ยังคงคว้าคอพระเอกกลับมาให้จูบกัน เธอจูบเขาสอดลิ้นใส่เขาจนเขาได้รู้สึกถึงความอบอุ่น ทันใดนั้นพระเอกก็ปิดประตูรถและหันหน้าเข้าจูบนางเอกด้วยรสจูบที่หวานทำให้เขาหลงไหล ร่างกายเริ่มสั่นเทาเขาจึงกัดปากและคอนางเอกเหมือนการลงโทษ ทั้งสองจึงเริ่มจูบกันอย่างดุเดือดและกลับมาจูบกันอย่างอ่อนโยนต่อ "ฉันคิดถึงคุณ ฉันคิดเมื่อกี้ถ้าโทรศัพท์ฉันไม่ตาย ฉันจะต้องโทรบอกคุณทันทีว่าฉันรักคุณและฉันรักแค่คุณเท่านั้น" ทันทีที่นางเอกปากเป็นอิสระเธอก็รีบบอกความในใจแก่พระเอก แต่พระเอกกลับอึ้งและไม่เชื่อหูตัวเองว่านางเอกยังรักเขาอยู่ ทันใดพระเอกกลายเป็นเงอะงะทำอะไรไม่ถูก นางเอกพูดอะไรด้วยก็ตอบโต้เพียงเบาๆ จนนางเอกคิดว่าพระเอกยังมีมุมน่ารักเหมือนเดิมและยิ้มในใจ แต่ก่อนที่ทั้งสองจะสวีทกันต่อ นางเอกจึงบอกให้พระเอกปล่อยชาร์ลโม่ไป และพระเอกยังคงตอบรับด้วยความมึนงงอยู่
แต่เมื่อพระเอกได้สติ พระเอกก็รีบจัดการพวกคนร้ายต่อจากบัตเลอร์และหันมาถามนางเอกว่า ลืมการแก้แค้นแทนพ่อแม่ไปแล้วเหรอ ถ้าลืมเขาจะฆ่าเธอทิ้งแม่น้ำเดี๋ยวนี้ (แหม คำพูดโหดร้ายจริงนะ) นางเอกหันไปมองชาร์ลโม่ที่ยังคงไปไม่ไกลและหันมาอธิบายพระเอกช้าๆเล่าทุกสิ่งที่นางเอกเห็นและความรู้สึกที่นางเอกค้นพบ ตอนนี้พี่สาวก็ตายแล้วทำให้นางเอกเข้าใจว่าอดีตคือดีตนางเอกไม่อยากไปยุ่งกับมันอีก แต่พระเอกยังไม่เข้าใจเพราะตอนนี้ชาร์ลโม่ยังมีชีวิต ทุกสิ่งมันจะหายไปเหมือนที่พี่สาวนางเอกตายได้ยังไง และนางเอกตอบว่า สี่ปีที่แล้วเธอแทงชาร์ลโม่ไปแล้ว ดังนั้นตอนนี้ลืมเรื่องนี้กันเถอะ
และพระเอกก็ยังไม่ยอมเพราะนางเอกไม่ได้แทงเขาจนตาย เขายังมีชีวิตอยู่ และเขาไม่สนับสนุนความคิดนางเอกที่จะคืนชาร์ลโม่ให้ครอบครัวดูแล ทำให้พระเอกคิดว่าที่นางเอกจูบเขาเนี่ยเพราะต้องการช่วยชีวิตชาร์ลโม่ นางเอกจึงรีบอธิบายว่าทำไปเพราะคิดถึงพระเอกต่างหาก พระเอกมองหน้านางเอกนิ่งและบอกนางเอกพูดแตกต่างจากในจดหมาย เพราะจดหมายนางเอกบอกไม่รักพระเอกแต่ตอนนี้กลับบอกว่ารัก แต่จริงๆพระเอกก็ไม่ติดใจเรื่องนั้นเพราะในใจลึกๆคือมีความสุขไปแล้ว พูดไปเพื่อให้นางเอกย้ำความรู้สึกอีกรอบ และเมื่อพระเอกได้ยินเสียงท้องนางเอกร้องก็พูดหยอกล้อ นางเอกเห็นพระเอกอารมณ์ดีแล้วเลยชวนพระเอกไปซื้อของทำอาหารกินกัน
แต่ก่อนจะไปพระเอกต้องการคุยกับชาร์ลโม่อีกครั้ง นางเอกที่วิตกกังวลจึงเดินกอดแขนพระเอกแน่น แต่พระเอกก็บอกนางเอกว่าไม่ต้องกลัวเขาไม่ฆ่าชาร์ลโม่แค่อยากคุยด้วยระหว่างผู้ชายและไล่ให้นางเอกไป แต่นางเอกก็ไม่ออกไป ทั้งสองจึงทะเลาะกันเล็กน้อย จนนางเอกพูดว่า"ฉันไม่ต้องการแยกจากคุณมากกว่านี้ ฉันไม่แคร์ทุกสิ่งบนโลกนี้ ฉันแค่จำเป็นเพียงคุณและลูกๆ" พระเอกได้ยินก็ถึงชะงักและคิดว่านางเอกพูดเพื่อช่วยชาร์ลโม่ (อีกแล้ว..) นางเอกเงยหน้ามองพระเอกสายตาพระเอกยังไม่เชื่อเธอ แต่เธอไม่ต้องการพลาดโอกาสนี้อีกแล้ว เมื่อหันไปมองรอบๆทั้งสองอยู่บนสะพานมีคนเพียงเล็กน้อย พระอาทิตย์ที่กำลังตกลงสาดแสงระยิบระยับบนผืนน้ำ อากาศก็สดชื่นหลังฝนตก ทันใดนั้นบรรยกาศก็สร้างความกล้าให้แก่นางเอก
นางเอกกุมมือพระเอกและคุกเข่าข้างหนึ่งทันที เงยหน้ามองพระเอกด้วยสายตาที่จริงใจต้องการสื่อทุกความรู้สึกให้พระเอกรับรู้ "กงอู แต่งงานกับฉันนะ.. ฉันต้องการแต่งงานกับคุณทันที และไม่เคยต้องการแยกจากคุณอีกครั้ง"
พระเอกที่เหม่อลอยก้มมองดูนางเอก หลังจากไม่กี่วิจากนั้นก็สะบัดมือออกและถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว ใบหน้าหล่อเหลาไม่เหลือร่องรอยแห่งความเยือกเย็น เพราะใบหน้าเต็มไปด้วยความช็อกอย่างไม่เชื่อสิ่งทีเกิดขึ้น นางเอกที่นั่งคุกเข่าอยู่ก็ตกใจเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นใบหน้าอบ่างกับเห็นผีของพระเอก เขาไม่แม้จะเก็บอารมณ์ไว้ได้
"เธอ..เธอ.." พระเอกไม่สามารถพูดเป็นประโยคได้เป็นเวลานาน
"คุณไม่ตอบตกลงฉันก็จะไม่ลุก"
"ก็คุกเข่าไปเลย" พระเอกพูดด้วยความเกรี้ยวกราด และรีบเดินไปที่บ้านชาร์ลโม่ นางเอกที่นั่งคุกเข่าอยู่ก็พูดไม่ออก เธอเป็นผู้หญิงขอพระเอกแต่งงานแล้วและเขายังหนีเธออีก แต่เธอไม่ต้องการเสียใจเหมือนชาร์ลโม่และชิดีอีกเลยให้เวลาพระเอกได้คิดอีกหน่อย
แต่ทันทีพระเอกก็รีบวิ่งกลับมา นางเอกที่เห็นจึงรีบคุกเข่าลงต่อ ทันใดพระเอกก็นั่งลงต่อหน้านางเอก
"เธอรักฉันจริงๆใช่มั๊ย" พระเอกถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
"เธอสาบานสิ" พระเอกยังคงให้นางเอกสาบานยืนยัน ทำให้นางเอกคิดว่าคำพูดนางเอกไม่น่าเชื่อขนาดนั้นเลยเหรอ แต่นางเอกก็ยังอยากยืนยันความรักนี้ เธอจึงยกมือขึ้นมา "ฉันสาบาน ฉันรักกงอูและจะรักแค่กงอูคนเดียวในชีวิตนี้"
"ไม่พอ" พระเอกพูดด้วยเกรี้ยวกราด
"ฉันพูดว่าฉันรักคุณเพราะต้องการพูด ไม่ได้พูดเพื่อช่วยใคร ทุกคำที่ฉันพูดเป็นความจริง ถ้าฉันโกหกฉันขอให้พระเจ้าลงโทษฉันอย่างที่คุณต้องการ"
"ฉันทำเพียงพอแล้วใช่มั๊ย ดังนั้นคุณจะแต่งงานกับฉันมั๊ย"
"นี่เธอรีบขนาดนั้นเลยเหรอ"
"กงอู ฉันแค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่มีอะไรพิเศษ ฉันอาจจะมีแต่ปัญหาและลังใจ แต่เมื่อใดที่ฉันค้นพบสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันจะยืนกรานทำสิ่งนั้นและจะไม่หวั่นไหว" พระเอกที่มองนางเอกอย่างไม่เข้าใจ นางเอกเลยกลายเป็นตลกพระเอกแทนและล้อว่าพระเอกซื่อเหรอถึงไม่เข้าใจ พระเอกได้ยินก็ดุนางเอกกลับไปและทั้งสองก็ตกลงจะไปซื้อของกันอีกครั้ง แต่นางเอกตะคริวกินขาเพราะนั่งนานทำให้จะล้มพระเอกก็รีบคว้าและดุนางเอกต่ แต่ก็ไม่ปล่อยนางเอกไปจนขานางเอกกลับเป็นปกติ
"เธอรักฉันจริงๆเหรอ แล้วกงอูในอดีตเธอรู้สึกยังไง" พระเอกไม่วายยังกลับมาถามซ้ำ
"ฉันรักเขา ฉันรักเขาเสมอ และแม้ว่าหมูจะชื่อว่ากงอู ฉันก็จะรักกกก" นางเอกก็แอบล้อพระเอกกลับ
เย็นวันนั้นเมื่อทั้งสองกลับมา บัตเลอร์รีบวิ่งมารายงานพระเอกว่าโม่หายไป โม่หลอกให้บัตเลอร์ต้มน้ำและวิ่งหนีไป พระเอกได้ยินชื่อก็โกรธและด่าบัตเลอร์ว่าไม่มีความสามารถหยุดเขาจากการกระโดดน้ำตายเหรอ นางเอกที่ได้ยินก็ตกใจ พระเอกเห็นหน้านางเอกก็โกรธอีกเขาคิดว่านางเอกต้องแคร์โม่อยู่ นางเอกที่ตกใจก็วิ่งไปบ้านโม่และเรียกหา นางเอกค้นทุกซอกและทุกห้องที่โม่อาจซ่อนได้ พระเอกเห็นแบบนั้นก็กระชากให้นางเอกออกมา และบอกนางเอกว่าไม่ต้องห่วงโม่ตายหรอกและอธิบายสิ่งที่คิดให้นางเอกฟังว่า โม่แค่ทิ้งโทรศัพท์ไว้แต่เขาหนีไปพร้อมกับเงินและบัตรประชาชนและเอกสารอื่นๆ "ฉันควรฆ่าเขาดีกว่ามั๊ยถ้าเขากลับมา" พระเอกพูดด้วยเสียงเยือกเย็น นางเอกคิดตามที่พระเอกอธิบายก็เชื่อว่าโมหนีไปแล้ว นางเอกจึงหยิบมือถือขึ้นมาดูและมันมีเสียงที่อัดตั้งทิ้งไว้
"เซียวเหนียน ฉันไปแล้ว ไม่ต้องตามฉัน ฉันมีทางของฉัน ,สุดที่รักของฉัน" หลังเสียงเล่นจบพระเอกคว้ามือถือออกไปทันที เขาไม่อยากให้นางเอกต้องมารู้สึกอะไรอีก และบอกให้นางเอกกลับจีนกับเขาส่วนเรื่องทางนี้ให้บัตเลอร์จัดการ แต่บัตเลอร์ยังคงสงสัยว่าพระเอกต้องการให้ปกป้องโม่อยางลับๆ เหรอ ทำให้พระเอกฉุนขึ้นมาและหันมองนางเอกบอกนางเอกว่าพอใจรึยัง เขาทำให้ขนาดนี้แล้ว เขาสูญเสียเงินไปเท่าไหร่กับการทำสิ่งพวกนี้ และนางเอกก็ยิ้มขึ้นมาและพูดว่า "มันโอเคแล้ว คุณควรใช้เงินเมื่อไหร่เราแต่งงานในอนาคตดีกว่า แค่เก็บเงินไว้" พระเอกได้ยินจากหัวร้อนก็เย็นลงทันที
"เธอให้เก็บเงินเพื่องานแต่งของเรา ไม่ใช่เพื่อความปลอดภัยของชาร์ลโม่ใช่มั๊ย" พระเอกถาม
"ดังนั้นคุณยอมรับการขอแต่งงานของฉันแล้วเหรอ พวกเราแต่งงานกันพรุ่งนี้ดีมั๊ยหรือวันนี้ดี" นางเอกยิ้มถามด้วยความดีใจ พระเอกที่เห็นแบบนั้นก็ทำตัวไม่ถูกเลยเดินออกไป รอยยิ้มนางเอกก็หุบลงทันที
มันไม่ใช่แค่มือถือที่ทิ้งไว้ แต่ภาพวาดถูกทิ้งไว้เช่นกัน ภาพเหล่านั้นคือภาพเด็กชายหญิงยิ้มเล่นอย่างมีความสุข มันอาจเป็นความหมายที่ชาร์ลโม่ต้องการบอกนางเอกว่าเขาจะทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่แล้วเดินไปข้างหน้า นางเอกจึงพับเก็บรูปนั้นและภาวนาให้ชาร์ลโม่ไปอย่างปลอดภัย และวิ่งตามพระเอกไป
หลังจากทุกคนเดินจากไป มือถือก็มีเสียงดังขึ้นว่า "ฉันรักเธอ และจะรักตลอดไป.."
ณ สนามบินชาร์ลโม่เดินคลำไปตามทางด้วยเสื้อเลอะคราบเลือด สร้างความตกใจให้ผู้คนแถวนั้น พนักงานขายตั๋วที่อยู่แถวนั้นจึงเดินจูงชาร์ลโม่และถามสถานที่ที่เขาต้องการไป เมื่อชาร์ลโม่ตอบพนักงานก็อึ้งไปและบอกว่า "คุณต้องการไปเรื่องงานหรือท่องเที่ยว ฉันอยากเตือนคุณอีกครั้งว่าที่นั่นเป็นเมืองที่ยากจนและวุ่นวาย และที่คุณต้องการไปเป็นเมืองที่วุ่นวายที่สุดและเป็นเพียงเมืองเล็กๆ" แต่ชาร์ลโม่ก็ยืนยันว่าเขาต้องการไป ทำให้พนักงานถามเหตุผล
"เพื่อนของฉันตายเพื่อช่วยฉัน ฉันต้องการไปเยี่ยมที่ไหนที่เธอเคยอยู่" เขาตอบด้วยเสียงแหบแห้งที่พยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้
"เธอต้องเพื่อนที่ดีมา..แต่กรุณาใส่ใจชีวิตของคุณด้วยนะคะ ชีวิตของคุณมีค่ามาก เพราะตอนนี้คุณมีสองชีวิตในตัวคุณแล้ว" พนักงานพูดก่อนยื่นตั๋วให้ ชาร์ลโม่กะพริบตาถี่เหมือนจะร้องไห้และหยิบตั๋วเดินหายไปในฝูงผู้คน
.....อีกฟากหนึ่ง บัตเลอร์ก็มีรายงานบอกกงอูว่า"ชาร์ลโม่เดินทางไปเมืองที่ชิดีเคยอยู่ ที่นั่นมันวุ่นวาย เขาจะส่งคนไปปกป้อง" นางเอกที่ได้ยินก็ตกอยู่ในความเงียบ
"ในอนาคตไม่ต้องรายงานข่าวชาร์ลโม่อีก ถ้ามันสามารถตายภายใต้การปกป้องก็ถือว่ามันไม่มีความสามารถ ฉันไม่ต้องการได้ยินเรื่องนี้อีกครั้ง" พระเอกพูดด้วยความเฉยเมย และนางเอกที่ฟังก็เข้าใจพระเอกและกลับมาทำหน้าที่ของตัวเองต่อ....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้วสปอยชีวิตรักของพระนางในอิตาลี ขอสรุปบท คือ หลังจากนี้ก็จะปวดหัวกับอาการขึ้นลงของพระเอกที่ไม่สเถียร แต่พระเอกดันมารู้การรักษาทำให้พระเอกโกรธเกรี้ยว ที่โดนหลอกให้ทรมานมาหลายปี เลยจะแก้แค้นโดยการฆ่าโมนาและฆ่าตัวเองตาย นางเอกเลยจะตัดสินใจฆ่าตัวเองด้วยเพราะรับไม่ได้ที่ไม่มีพระเอก พระเอกรู้เลยรีบวิ่งไปช่วยทันและคืนดีกัน โมนายังแค้นอยู่เลยจับเด็กๆจะขู่ฆ่าในวันแต่งงานพระนาง แต่โดนยิงตายก่อน ด้วยความวุ่นวายทำให้ทั้งสองไม่ได้แต่งงานกันดีๆอีกครั้ง นางเอกถูกส่งมาฝึกผู้ดีที่อังกฤษกับแม่พระเอกและมีเหตุการณ์ทำให้พระเอกรู้ว่าพี่ชายพระเอกยังไม่ตาย แค่สร้างเรื่องหลอกที่บ้านว่าตายเพื่อจะหนีไปใช้ชีวิตตัวเอง
ต่อมาพี่พระเอกกลับมาจะสานต่อธุรกิจครอบครัวเอง แต่ด้วยความที่เขารักผู้ชายและความรักเดียวคือน้องชายนางเอกที่ตายไป เขารู้สึกผิดจนไม่อยากมีใครใหม่ (ไปตามความรักความเจ็บปวดของพี่ชายพระเอกและน้องชายนางเอกอ่านตอนที่ 4 ได้ค่ะ) แต่ด้วยความเป็นผู้นำครอบครัว และแม่พระเอกไม่รู้ว่าลูกชายชอบผู้ชาย จึงจัดแจงการแต่งงานให้ พี่ชายพระเอกยอมเพื่อรับโทษสิ่งที่ทำลงไป แต่นางเอกทำใจไม่ได้เพราะรู้สึกผิดที่ให้พี่พระเอกมารับช่วงต่อครอบครัวแทนพระเอกเอง จึงวางแผนกับพระเอกล่มงานแต่ง ทุกอย่างผ่านด้วยดีพระนางกลับจีนแต่พระเอกลืมว่ายังไม่จดทะเบียนสมรสกับนางเอกและจดที่จีนไม่ได้เพราะมีปัญหาเรื่องธุรกิจ เลยจะพานางเอกกลับอังกฤษทันทีที่ถึงจีน แต่นางเอกเหนื่อยทำให้ทั้งคู่ไม่ได้จด จนเกิดดราม่าใหม่ ดราม่าวนลูปจนทุกคนฝ่าฟันมาได้และรักกันมาก (มันเยอะมากขอไม่เล่าหมดนะคะ)
และฉากจบของนิยายคือฉากที่พระนางไปโรงพยาบาลเพื่อพบชาร์ลโม่ ชาร์ลโม่กลับมามองเห็นแล้วแต่จำอะไรไม่ได้ หมอบอกเขาอาจจะความจำเสื่อมตลอดไป พระนางกุมมือเดินออกมาคิดว่าการที่เขาจำอะไรไม่ได้คือทางออกที่ดีที่สุด เขาจะได้ไม่ทุกข์ทรมานและเริ่มชีวิตใหม่ จบ
จบแล้วค่าาาาา ที่เล่ารัวๆเพราะกลัวไม่ว่างอีก เลยฝากตอนนี้ไว้ในอ้อมใจทุกคน ตอนไหนว่างจะเล่าฉากนางเอกพยายามฆ่าตัวตาย,ฉากรู้ว่าพี่ชายพระเอกมีชีวิต,ฉากพ่อพระเอกตอนตายแล้ว,ฉากหลอกแม่นางเอกเรื่องพ่อพระเอก คือมันค่อนข้างดึงอารมณ์เลยอยากแชร์ ถ้าว่างจะมาเล่าน้า แต่อย่าลืมอ่านการ์ตูนกันด้วยเพราะเราข้ามตอนไปเยอะพอสมควรรายละเอียดอ่านไม่แน่น อย่างอ่านแน่นๆรออ่านการ์ตูนจนจบนะ
ย้ำ เรื่องนี้แม้จะสปอยจากนิยายแต่ผ่านการเรียบเรียงจัดพิมพ์ใหม่ ไม่อนุญาตให้ก็อปปี้เนื้อหาเพื่อค้ากำไรหรือใช้ในแพลตฟอร์มใดเพื่อหาเงินนะคะ แต่เอาไว้แชร์ส่งต่อกับเพื่อนฝูงหรือใครได้เลย ไม่หวง จะหวงคนที่ก็อปปี้หาเงินนี้แหละ เพราะนั่งพิมพ์นั่งอ่านซ้ำจนตาแฉะ เข้าใจกันด้วยน้า
ขอบคุณมากๆเลย ที่สรุปเนื้อเรื่องให้ ปัจจุบันฉบับการ์ตูนปวดตับมากกกก TT พอมาอ่านสปอยทำให้สบายใจเยอะเลย อย่างน้อยก็จบแฮปปี้
ตอบลบจบแฮปปี้จริงค่ะ แต่ระหว่างทางก่อนจบก็คือต้องเตรียมตับทองคำไว้เลยค่ะ
ลบ